فیلم | نمایان شدن مار غول پیکر در خورشید
تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۷۴۱۰۴
ویدیو جدیدی که از سطح خورشید منتشر شده است، وجودی چیزی شبیه به یک مار غول پیکر را در این ستاره نشام میدهد. البته چیزی که توسط مدارگرد خورشیدی آژانس فضایی اروپا ثبت شده یک موجود فضایی عجیب نیست، بلکه شاهد یک پدیده جدید هستیم که به خاطر فعالیتهای شدید خورشید رخ داده است.
خزیدن یک مار بزرگ زیر سطح خورشیددر ۱۴ شهریور ماه بود که مدارگرد خورشیدی در هنگام نزدیک شدن به خورشید، متوجه خزیدن چیزی در زیر سطح آن شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
David Long، استاد کالج دانشگاهی لندن در توضیح این پدیده گفت که پلاسما از یک جهت به جهت دیگر میرود؛ اما میدان مغناطیسی بسیار در هم تنیده و پیچیده است. بنابراین ما چون به یک ساختار پیچیده نگاه میکنیم، این تغییر در مسیر را میبینیم. البته دانشمندان در حال حاضر نیز در تلاش برای درک هرچه بیشتر میدانهای مغناطیسی خورشید و نحوه رفتار آنها هستند، اما این کار به هیچ وجه آسان نیست.
جو خورشید از پلاسمای ساخته شده توسط ذرات باردار تشکیل شده است. در واقع اگر دانشمندان بتوانند ساختار پلاسما را دنبال کنند، قادر خواهند بود نسبت به میدانهای مغناطیسی خورشید نیز اطلاعات نسبتا خوبی به دست بیاورند.
اینکه ما شاهد یک مار غول پیکر در سطح خورشید هستیم، جالب است؛ اما جالبتر از همه این است که مار اشاره شده از چه چیزی فرار میکرد. اندکی پس از این اتفاق، دقیقا از همان نقطه شروع حرکت یک تاج ستارهای بزرگ فوران کرد و مقدار زیادی پلاسما را به فضا فرستاد. این فورانها معمولا به لکههای خورشیدی (بخشهایی از خورشید که در آنجا میدان مغناطیسی بسیار متمرکز است) مربوط هستند.
دانشمندان گمان میکنند که این فوران یکی از قدرتمندترین تاجهای ستارهای مشاهده شده توسط مدارگرد خوردشیدی از سال ۲۰۲۰ بوده است. البته مدارگرد در آن زمان تنها نبود و کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا نیز دقیقا در مسیر فوران خورشیدی قرار داشت. هرچند که به آن هیچ آسیب خاصی نرسید؛ زیرا ناسا آن را دقیقا برای بررسی پلاسماهای پرتاب شده از خورشید فرستاده است.
فعالیت لکههای خورشیدی رو به افزایش است و به زودی شاهد اوج چرخه ۱۱ ساله فعالیتهای خورشیدی خواهیم بود. با توجه به اینکه مدارگرد آژانس فضایی اروپا بهار ۱۴۰۳ به نزدیکترین فاصله به خورشید میرسد، انتظار داریم که پدیدههای عجیب دیگری همچون مار غول پیکر را شاهد باشیم.
227227
کد خبر 1699299منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: انرژی خورشیدی نجوم فعالیت فضایی مار غول پیکر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۷۴۱۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویر نجومی پنجم اردیبهشت (۲۴ آوریل)
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تصاویر نجوم و فضا جدای از اهمیتی که در مطالعات و تحقیقات اخترشناسی دارد، امکان مشاهده و درک عجایب و شگفتیهای دنیای بیرون از سیاره زمین را برای علاقهمندان این حوزه فراهم میکند. امروزه به لطف پیشرفت علم و فناوری، تصاویر نجومی به شکلهای بسیار زیبا و گهگاه هنری تهیه میشود که علاوه بر ارائه اطلاعات علمی، زیباییهای خیرهکنندهای را برای علاقهمندان به ارمغان میآورد.
***
تصویر روز apod
چگونه یک ستاره این سحابی زیبا را تشکیل داده است؟ در وسط سحابی گسیلی NGC 6164 یک ستاره غیرعادی پرجرم قرار دارد. ستاره مرکزی را با مروارید صدف و تخم مرغی که توسط اژدهای آسمانی افسانه ای آرا محافظت می شود، مقایسه می کنند! این ستاره که در مرکز تصویر مشخص شده قابل مشاهده است و با نام HD 148937 فهرست شده است، آنقدر داغ است که نور فرابنفش ساطع می کند و گازی را که اطراف آن را احاطه کرده است، گرم می کند. این گاز احتمالاً پیشتر از ستاره پرتاب شده است، که احتمالاً نتیجه یک برهمکنش گرانشی با یک ستاره همراه در حال چرخش بوده است. مواد بیرون رانده شده ممکن است توسط میدان مغناطیسی ستاره پرجرم هدایت شده باشند و در همه موارد شکل متقارن سحابی دوقطبی را ایجاد کنند. گستره NGC 6164 حدود چهار سال نوری است و در فاصله 3600 سال نوری و به سمت صورت فلکی جنوبی نورما قرار دارد.
تصویر روز skyandtelescope
این عکس توسط مایک اولاسون در توسان، آریزونا در تاریخ 21 ام آوریل 2024 با تجهیزات رفرکتور 50 میلی متری f/3.5 و دوربین ST-402ME ثبت شده است. دنباله دار 12P/Pons-Brooks در تاریخ مزبور در فاصله 72 میلیون مایلی در مدار 71 ساله خود به نزدیکترین نقطه خود به خورشید (حضیض) رسید. همچنین در آن زمان 149 میلیون مایل از زمین فاصله داشت. روشنایی این دنباله دار از تصاویر گرفته شده از فیلتر سبز قدر G=4.4 محاسبه شد. این تصاویر با استفاده از قطر دیافراگم 10 اینچ، زمان نوردهی 8x15 ثانیه داشتند. دنباله دار هر شب در ساعت 8 بعد از ظهر با روشن شدن گرگ و میش به افق نزدیک تر می شود. تا پایان آوریل، دنباله دار 12P/Pons-Brooks دیگر از توسان قابل مشاهده نخواهد بود.
تصویر روز سازمان ملی تلسکوپ استرالیا
در این اسلاید چالش استقرار برنامه های پیچیده نجومی در ساختارهای کارآمدی که هنوز ساخته نشده اند در SKA مورد بحث قرار گرفت. تخصیص منابع بر عواملی مانند تأخیر، حافظه، انرژی و هزینه تأثیر می گذارد. نمونه سازی سریع به شبیه سازی و تولید کد کارآمد کمک می کند و این فرآیند را تسریع می کند. ما در INSA-IETR در حال توسعه ابزار نمونه سازی سریع PREESM برای این منظور هستیم. این ابزار با استفاده از مدل SDF و تکنیک های خوشه بندی، فرآیند را خودکار و سرعت می بخشد. با پرداختن به این مشکل NP-hard، روشهای ما کارایی استقرار برنامههای نجومی را در CPU، GPU و FPGA افزایش میدهند.
تصویر روز earthsky
ماریو رانا از همپتون ویرجینیا در 23 آوریل 2024 در ساعت 01:25 بعد از ظهر تصویری شگفت انگیز از خورشید گرفت. او از تلسکوپ LS50THa و دوربین QHY5III568M استفاده کرد و برای پس پردازش از AutoStakkert!، IMPPG، PixInsight و GIMP بهره برد. تصویر گرفته شده از خورشید در نور هیدروژن آلفا است.
تصویر روز ناسا
در جشن سی و چهارمین سالگرد پرتاب تلسکوپ فضایی هابل ناسا، اخترشناسان یک عکس فوری از سحابی دمبل کوچک، که با نام مسیه 76 یا M76 نیز شناخته می شود، در فاصله 3400 سال نوری از ما در صورت فلکی مدور قطبی شمالی برسائوس گرفتند. نام «دمبل کوچک» از شکل آن گرفته شده است که ساختاری دو لوبی از گازهای رنگارنگ، خالدار و درخشان شبیه بادکنکی است که دور کمرش بسته شده است. لوب ها مانند یک بالن در حال باد کردن، از یک ستاره در حال مرگ که به صورت یک نقطه سفید در مرکز دیده می شود رو به فضا منبسط می شوند. تشعشعات فرابنفش از ستاره فوق داغ باعث درخشش گازها می شود. رنگ قرمز ناشی از نیتروژن است و آبی از اکسیژن است.
انتهای پیام/